co wiemy o miłości – Sztuka Psychoterapii – Wiktoria Dróżka Psychoterapeutka i Psycholog

Czy o miłości powiedziane zostało już wszystko?

Autor: Wiktoria Dróżka6 marca, 2017 Psychologia ogólna0 komentarzy

Tyle już słów zostało wypowiedzianych, napisanych, zaśpiewanych o miłości – w klasykach rocka, w poezji Leonarda Coehna, w dramatach Mickiewicza, w muzyce Boba Dylana , w filmach Garry`ego Marshall. I wciąż to temat, który wydaje się być niewyczerpany. Bo przecież nadal zaskakują nas filmy o miłość, mniej lub bardziej ckliwe – nowych historii nigdy za wiele. Choćby ostatni film Damien`a Chazelle – La La Land. Niby musical, ale trochę też dramat, trochę film o historii miłości dwojga ludzi. A miłości (podobno) poszukują lub pragną wszyscy. W jednym z badań przeprowadzonych na studentach, na pytanie: czego ci brakuje, żebyś był(a) szczęśliwy(a)? badani w wieku 19-25 lat odpowiadali: miłości. Zapytani: Co uczyniłoby cię szczęśliwym(ą)? 78% z nich odpowiadała – zakochanie się w idealnym dla ciebie partnerze (partnerce).

Może część z nas skonstruowani są jak ślepcy, którzy nie potrafią jej namierzyć, a gdy już ją dotykają zapominają szybko jakie nosi imię. Miłość w oczach dziecka jest oczywista jak szczęście koniczynki zbierane w parku przez 5-letnie dziewczynki, albo jak zaklinanie pecha przez biedronkę, która jak ma odpowiednią liczbę czarnych kropek (chyba parzystą) zwiastują szczęście. To co oczywiste w dzieciństwie, zmienia się już przed trzydziestką, kiedy nic już nie jest proste i przejrzyste. Nie wiadomo tylko co komplikuje – wiek, płeć, sposób patrzenia, czy nastawienie? Tak czy inaczej, dorosłe planowanie, pojmowanie i miłość to zadanie, w którym jemioła, czarny kot, ani rozmaryn w bukiecie nic nie obieca.

Skomplikowanie jest samo odkrycie, że być może to właśnie miłość. Oczywiste w komediach romantycznych, w życiu ani początek, ani koniec nie do przewidzenia. Co nas różni? Chyba gubimy się gdzieś na drodze, poróżnieni wyobraźnią o miłości, jej pojmowaniem, okazywaniem i pełnieniem w niej ról. No i intymność… czasem przez nas niedoceniana, jeśli w ogóle stwarzana. Może by myśleć, że życie i miłość to relacja high level…

Tak czy inaczej, miłość na M to dużo słowo, wiele znaczy, czasem dzieli, pobudza, rozsmakowuje, zawodzi. Czymkolwiek lub kimkolwiek jest lub była, według mnie – zawsze coś wnosi, zmienia, a przede wszystkim uczy. Uczy jaka/jaki jestem, pokazuje: zmień coś w sobie, albo popracuj nad swoim nastawieniem, bo wcale nie jesteś taka/taki super jak myślałeś, uczy też, że zmienianie kogoś jest całkiem przyjemne, ale może najlepiej zacząć od siebie. I uwaga na ciągłe uwagi – nie rób tak, przecież ci mówiłem/mówiłam, dlaczego to tak leży. Po prostu pomyśl czy sam/samą siebie byś wybrał na spędzanie czasu po ciężkich godzinach pracy w korpo.

Biorąc pod uwagę, że może metrykalnie nie będziemy zawsze przed 30., ale duchem możemy być „Forever Young” . Jeśli muzyka grana przez szaleńców wyzwoli w Tobie power do życia, zatańcz, lecz nie tylko przez chwilę: „Let’s dance in style, let’s dance for a while”.

Niebanalne wyznania miłości w niezapomnianych filmach

-Tęskniłam za Tobą.

– Cały czas tu jestem.

– Nieprawda. Dawno Cię nie widziałam.

Gdy mi się coś wydarzy nie mogę doczekać, żeby Tobie o tym powiedzieć.

Gdy ktoś przeklina, wyobrażam sobie jak mrugasz.

To tylko sex

-Zabawne .Teraz czuje się starsza od Ciebie.

-Co mogę zrobić?

-Człowiek nie jest w stanie znaleźć sobie miejsca. Jestem uwięziona wewnątrz siebie. Myślę o rzeczach, które kiedyś były dla mnie ważne. Zmarnowałam tyle czasu. Przespałam życie. ślę o rzeczach, które kiedyś bym. Chcę, żebyś coś dla mnie zrobił.

-Cokolwiek zachcesz.

-Wiem, że mnie kochałeś. Kochałeś moje ciało. Więc… zanim lekarze je zniszczą, sfotografuj je.

Elegia